YORGUNUMDoğarken bahtsızlık düşmüş bahtıma Pıranga vurmuşlar her bir ahtıma Yıldırımlar düşmüş gönül tahtıma Sılamda yabancı kalmış sürgünüm Yorgunum be dostlar artık yorgunum Gülmeyi ezelden unutmuş yüzüm Artık yaş dökmüyor usanmış gözüm Gelmiyor baharım bitmiyor güzüm Bahara aşığım güle vurgunum Yorgunum be dostlar artık yorgunum Ümit çölde serap, hayat elde kor El kurşunu değil dost sitemi kor Bunca vurdum duymaz hali gel sen yor. Dünyaya sırt döndün artık dargınım Yorgunum be dostlar artık yorgunum Gönül bahçelerim çevrilmiş çöle Hasretim bir küçük çiçeğe güle Dertlerim yük olur yüreğe dile Kızgın çöller yuttu artık durgunum Yorgunum be dostlar artık yorgunum Beni ben yapan sır mana hor şimdi Karanlıkta hakkı bulmak zor şimdi Nice başlar sağır bakar kör şimdi Kör kurşun yemişim artık vurgunum Yorgunum be dostlar artık yorgunum Ey Bülbül ne oldu baharın bağın Kış zulmü çektikçe eridi yağın Ne oldu ev barkın hane ocağın Has bahçemde yadım, küskün kırgınım Yorgunum be dostlar artık yorgunum Bayram Ali Bülbül |