Besteaşk mıydı yalnızlığım mıydı diye sevmelerim akşamların dilinde dünden kalma beste ve öyle sıcak ellerin teninde yalansız duvak gün perdesini aralarken yüreğime sığışan bir mavinin parçası gibiydi yaşamak kuytularında unutulmuş güneşin kıvılcımları başucumda türlü öpmeler ki nefesimi tutsa sular bütün duyarlı saatlere gemiler orta yerinden çatlar martılar yanar büyük ayrılıkların avuçlarını özler içim karanlığın işlek odalarında aklıma bırakılan boşlukların dereleri gibi zaman sızmayan sarılmaların öyküsünde delice belirsizliğim akşamların o ıslak ve görkemli yükleri korkularım sanki düş rengi ölüm göğsümdeki insanlar ki cennet bile şaşırır ıssızlığıma yıkılan gülüşlere gizlice uzanan dokunmaların gölgesinde herşey bir anda oldu kendimi sokaklara çaldım durdukça sesimde akşamların dilinde kalma besteyle döndüm aşk mıydı yalnızlığım mıydı sevmelerim emin değilim ...... |
Her yerde farklı belirir deli acı, ama hayır tanıdık olanca kuvvetiyle...
Tecahül-i arifanedir, bilip bimemezlikten gelme...
Bittiğim yerde sorarım kendime, ölen kim, ben değil miyim?
Acıları bana sormayın, bana yormayın....
Yorgunum alabildiğine ben de...
Çok saygımla.