elvira...bak, yine ertelendi yaz yüreğimin kırsallarında… uykusu kaçmış sefil bir düşüm suya yatırdığım güneş kadar kirli ipe astığım gölgeler kadar nemliyim inanmak her ne kadar yorsa da yaralarımı sesine titrek rüzgar kadar ayazıma kışım çatısızım anla omurgası olmayan bu dünyada yoksul bir sabah kırıntısına serçe telaşı olmak nedir bilir misin ayaklarının su topladığı oldu mu hiç sırtında taşıdığın kamburlaşmış patikalarda bu kez derin kestim galiba yer gök kırmızı bu kesik ki dünden bir g/izi dişlemektir günüme zaman, kurtlanmış olsa da yaralarımızda mum yaktım uyan sokul nefs-i şehrime gölgelenelim sokak sokak gecenin rimeli akmış hüznüne aşk, damıtır acıyı damlamaktır el ele ahh elvira… sevmek ki kanamaktır ölüme dikeninde gül kere… ilhanaşıcınmayısikibinonsekiz |
Kalemin susmasın
__________________________Selamlar