feryat
FERYAD
Yusuf Yılmaz Feryatları, gözyaşları kurşun gibiydi Yangın yerine dönen kalbimin ateşini Kim ,nasıl söndürecekti? Onların toprağa dağılmış kemiklerini gördükçe Çığlığını haykırmak istiyordu göğün sonsuz boşluğuna Ve olanca gücüyle vurmak istiyordu yumruklarını Zalimlerin kara vicdanlarına! Onlar ki Hiç kırpmadan canlarını Feda ettiler Bu vatan için Şehadete erdiler Ateş düştüğü yeri yakıyordu Bacalarda kara dumanlar, Bulutları karartıyordu. Ne atom bombası, Ne yıldırımlar, ne kasırgalar, Dindiremiyordu, Ana yüreğindeki sessiz çığlığı! Tek bir söz dindirirdi ancak “Vatan sağ olsun” derken, Baharda güller açarken, Ay yüzüne güneş vururken Ve Rüzgar al bayrağı dalgalandırırken!.. |