Boþtu odam
Sandalye,
kitaplar ve masam
Öylece duruyordu
Düþündükçe seni, mutluluk doðuyordu
Coþkuyla sarýlýyordum mevsimlere
Berraklaþýyordu
deniz Bamb
aþka oluyordu gökyüzü
Düþündükçe seni...
Bir ayet gibi okuyordum
aþký
Ehramlardan sýyrýlýyordu ruhum
Doð yüreðime bu sabah
Hiç batmayacaksýna...
Düþündükçe seni
Bir hançer saplanýyordu baðýrma
Umutlar hayaller sokaðýnda
Kayboluyordum...
Sonsuza açýlan pencerede