GÜN GELİR
Gün gelir, faili mâlum bir gönül yarasına
mübtela olur insan. Acıtsa da, incitse de, kül olacağını bilse de gönüllüce yanar da yanar. Ne kadar ictinap etse de aşktan ansızın düşüverir kuyusuna dizleri değil, oluk oluk yüreği kanar. Nisyanla ma’lüldür ya insan; çektiği tüm cefaları unutur da Yeniden celladının ismini, tesbih misali düsürmeyip dilinden hasretle anar . Nihayetinde koyu bir yalnızlık; habis bir hastalık gibi haleti ruhiyesini kaplar insanın Ve yalnızlık ki tüm ışıklarını söndürüverir sevgi ve emekle kurulu apaydınlık sevda şehirlerinin. Gün gelir ... Günler birbirini kovalar gelir Faili malum bir gönül yarasıyla Beklerken insan Ecel gelir...yar gelmez... Ayşegül Bahçeci 15.09.2017 Ankara |