yoksun, daha dün gibiydi! diye başlıyor gölgen her söze siyah bir geceye kara kalemle yazarken adını
söz uçtu yazı kaldı..
mührü vurulmuş bir için dışa olan isyanına kayıtsız kalamayan hüzünle gözlerine tünemiş ebabilim ben ilişme..
dizlerimden sonra dudaklarım k’anıyor adında ama adın öpücük olup sürülmüyor yaraya
şimdi, bütün aynaların sudan sebepler deryasında boğuyorum kendimi ve tüm bakışlarda aynı suçun hükmüyle asılıyor tebessüm
kim bilir hangi rüzgar tarar saçlarını bundan sonra hangi umudun yoluna revan olur.. adımların belki adımın düştüğü yere koyarsın başka bir aşkın adını
belki,,
başka bir göğün yüzü ağlar güzel yüzüne güz düşen yüzüm sararırken güller açar yüzünde..
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ebabil şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ebabil şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
' Gözlerine tünemiş ebabilim ben ' Hayatlarını neredeyse devamlı uçarak geçiren bu kuşlardan yola çıkarak yazılan bu cümle çok güzeldi. Şiirin adını görünce ebabil kuşlarının özelliklerine baktım ,bazı zamanlar yaparım bunu.Hem yeni bilgiler öğrenmiş oluyor insan. Ve sanırım ebabil kuşları da diğer türlerine göre biraz fransız...
cidden çok şaşırdım.. yani ebabil i diğer türlere göre yaban olduğundan ve fransız rumuzuyla örtüştüğünden dolayı tercih etmiştim.. bu manada içten bir hayranlığımı belirtmeliyim..
avuçlarına da tüneyebilirdim ama gözleri kasıtlı seçtim çünkü ayrılık nankörlük olmasa da körlüktür biraz.. gözler açılırsa yine giderim demek istemiştim.. çünkü bir kere kovulmuş aşk.. mümkünse geri gelmesin