YERSE
Doğarken ağlamayı öğretti yaşam,
Göz yaşı dökerek geldik Dünya’ya. Çilelerimi taşırım eve her akşam, Mutluluklar girmiyor artık rüyaya. Epeyce zamandır aşktan haber yok, Papatyadan fallar bile fayda etmiyor. Yalanlara kurulu aşklar epey çok, Artık yeni umuda zaman yetmiyor. Gönüldeki yaralar dikiş tutmuyor, Sol yanımda acılar son deme erdi. Eros artık boş yalanı yutmuyor, Yaşadığım ihanet beni hep gerdi. Bıraksam bedeni artık huzura, Geri kalan günler umuda erse. Uzatsam ruhumu biraz Munzura, Toprak koynuna alır ölümde yerse. |