Kararsızlık denizinde bir damla.. 

---

Evet sevgilim uzun zamandir kararsizlik denizinin içinde çirpinip duruyorum.Kararsizligim ve ben artik bütünlesmisiz sanki.Ne o beni ne de ben onu birakamiyoruz.Senden ayrildigimdan beri böyleyim aslinda.Ney nasil yapmam gerektigine,ne yapmam gerektigine bir türlü karar veremiyorum.Birçok insan var etrafimda sevebilecegim...Hatta beni senin beni sevdiginden çok daha fazla sevebilecek,bana hiç düsünmeden ömrünü adayabilecek insanlar var.Ama olmuyor!Dogru olanin hangisi oldugunu birtürlü bilemiyorum,anlayamiyorum!Karsiliksiz sevginin sonu yok daha dün sana artik seni bir dost gözüyle sevecegimi söylerken bile kararsizliklar içinde yitip gidiyordum...Ama en sonunda söyledim ve herzamanki gibi yine pisman oldum!Sikildim artik sevgilim...Senden ayrildiktan sonra sürekli yanlislar yapmaktan ve yaptigim yanlislarin ardindanda kararsizliklar ve pismanliklar içinde kivranmaktan sikildim.

Bazen öyle bir noktaya geliyorumk ki solugum tükeniyor,bedenim,ruhum,kalbim ayni anda isyan etmeye basliyor!Iste o zamanlarimda delicesine haykirmak ve nefesim tikanana kadar hiçkira hiçkira aglamak istiyorum.Yardim dilenebilecegim hiçkimsem yok.Benim tek dostum,sirdasim,yol göstericim sendin artik hiçkimsem yok!Kalabaliklar arasinda yapayalnizim sevgilim,sensiz kimsesizim.Binlerce insan var etrafimda derdimi dinlemeye,acimi paylasmaya hazir ama olmuyor iste.Kim yardim edebilrki bana?Kimin elinden birsey gelir?Ya da kimin gücü yeter beni bu kararsizlik denizinin içinde bogulmaktan kurtarmaya?Yetmez iste sevgilim..Sen gittikten sonra da beni hayata tekrar döndürmeye hiçkimsenin gücü yetmedi zaten...

Evet senden sonra da asklarim oldu eger merak ediyorsan!Asklarim ve ayriliklarim oldu bir sürü ...Kendi kararsizliklarimin bedelini ödetip aci çektirdigim insanlarda oldu elbet.Ama inan bana hiçbirini de bilerek yapmadim,hiçkimseyi üzmek,kirmak istemedim ama onlar israrla yaklastilar bana,bei degistirebileceklerini,yeniden hayata döndürebileceklerini umud ettiler ama sonuç hep hüsran oldu iste!Bazende ben yaklastim bazilarina belki beni kurtarabilirler,belki bu sefer mutlu olabilirim umuduyla...Ama nafile!Üç gün bes gün ve sonrasinda her zaman oldugu gibi herseyde,her sözde seni aramaya baslamalarim!Ve tüm bu kararsizliklarin,ayriliklarin ardindan yine içine düstügüm kararsizligim...Sokaktaki her sesi sen sanisim,her telefonu sensin diye açisim,her ayak sesine belki gelmissindir diye kosusum...Ve nihayet yine; Ben,karsiliksiz sevgim,acilarim,kararsizligim ve pismanliklarim...

Yalniz degilim aslinda. Baksana bana senden kalan birçok dostum var iste!Tabii gözyaslarimida unutmamak gerek...Onlar benim en vefali dostum.Onlar beni bir tek gece bile yalniz birakmayan dostum...Ve sonra uykusuz gecelerim var tabii.Günes dogana kadar bana bikip usanmadan yoldaslik eden sokaklarin sonuz karanligi var!Anilarin var bana senden kalan,yataga her uzanisimda uykuya dalmadan uzun uzun düsündügüm anilarimiz var.Ve içimdeki sonsuz sensizligime inat birazcvik bile azalmayan bu deli sevdam var...Görüyormusun sevgilim?Sen beni birakip gitmis olsan bile ben yalniz degilim aslinda.Sen gittin ama birçok acimasiz fakat acimasiz oldugu kadarda vefali dost biraktin ardinda...



Bu Hikayeleri Okudunuz mu?

---

• Neden Yaşıyoruz
• Ölümün Soğuk Nefesini Hissetmek…
• Anne Çocuk
• Arkada bıraktığın şeyleri düşünme!
• Affet Babacıığım