Kaç Maske? Kaç Kişilik? 

---

Bir elimde siyah bir maske diğer elimde transparan bir maske,karşımda ise bir ayna vardı.
Yanımdaki masanın üzerinde ise renkli maske ve onun altında kalmış kırık bir maske duruyordu. Aynaya saf saf bakmaya başladım. Birkaç sorunun cevabını bulmak için o aynanın karşısına geçmiş, öylece kendimi görüyordum.Saçlarımdan ellerime kadar kendimi süzdüm. Şükür, kırık çıkık bir tarafım yoktu. Sonra birden gözlerime dikkat ettim. Ne hissediyorsam onları yansıtıyorlardı. Pek sıkılgan,pek bitkin.Asıl hissettiğim farklı birşeyler yaşama isteği,bir kıvılcım,başka,daha başka birşeylerdi.O zaman gözlerimde buluştu yüreğimdeki kıpırtı. Başımı kaldırdım, sanki başka biri vardı içimde,belki iki kişiydik o an. Gözlerim daldı uzaklara,zor döndüm şimdiye. Bir de ne göreyim! İki masum yaş akıyordu gözlerimden,baktımki bir ışık gördüm orada, pırlanta gibi parıldayan gençliğimi.Kaybetmek istemediğimin direnişimdi o yaşlar.
Sonra maskeleri denemeye başladım teker teker. İlk hangisini taksam?Siyahı,gece gibi siyahı. Korktum bir an "bu dakim?" dedim. Yüzümü saklamıştı bu maske,sadece gözlerimi gördüm.Kurtulmak istercesine,istekli bir bakış sezdim. Saklanmak için, kendimle yalnız kalmak için bu maskeyi takardım belki. Sonra kırık olanı denedim. Yüzümün yarısını görebildim ve de gözümün tekini. Yalnız kalmak neymiş o zaman anladım. Üzgün, çaresiz tek kalan gözüm, yanındakine kavuşmak istedi. Bu maske kişilğimin de yarısı demekti. Yarım kişililiktense tam bir kişiliği tercih ettim. Ve diğer maskeyi,renkli olanı denedim. Cıvıl cıvıldı,dert tasa taşımıyordu,hüzün yoktu sanki,mutluluk hissettim,insanlarla yaşamanın güçlüklerine rağmen,onlarla hayatın eğlenceli olduğunu ve onları ne kadar çok sevdiğimi anladım. Sanırım bu maskeyi kullanabilirdim. Geriye saydam olan kalmıştı. Bir "oh" çektikten sonra onu da taktım. Herşey açık seçik gözümün önüne geldi. Başarılara erişmek için savaşmam gerektiğini anladım. Doğallığın yücelik olduğunu ve duyguların saklanmaması gerektiğini,gözyaşlarının önüne geçilemeyeceğini,hayatta aslında yapayalnız, kendi ayaklarımın üzerinde duran bir kişi olduğumu anlattı bu maske. Bu maske bendim işte,maskemi buldum. Benim maskem kendi yüzümdü. Belki arada bir renkli maskeler takmak,mutluluk şarkıları söylemek iyi gelecekti ama aslında maskesiz kahramandım ben...



Bu Hikayeleri Okudunuz mu?

---

• Ölümün Soğuk Nefesini Hissetmek…
• Affet Babacıığım
• Acılara Ben Kefilim
• BBb'nin Gizemi
• Bir Aşk Hikayesi