Çakır Yeşil 

---

Gözlerine baktigim zaman çogaldigimi hissediyordum. Öyle anlamliydi ki; hayatin tüm gizemi senin gözlerindeydi sanki... Hersey o "çakir" yesilin içinde sakliydi. Ama sen aniden kapattin o gözleri; aldin yesilini benden... Tüm sirlarda o yesil kutuda kapali kaldi. Iste ondan sonra basladi hersey... Kalp agrilarim, bas agrilarim, geceyarisinda sebepsiz haykirislarim...
Bana biraktigin ve içimde kalan o "yesil" di belki de bunlara sebep olan... "Kötü bir oyun seyrediyorsun geçicek" diyordum kendi kendime. "Bak geçince hiçbirsey kalmiyacak bütün yasananlar eksi sonsuzluga ugurlanacak" diyordum kendi kendime. Ama olmadi. Geçmedi. Hersey artarak daha da çogaldi. Pismanliklar sardi çevremi, "keskeler" birikti içimde, "acabalar" dolasip durdu beynimde... Hepsi benden bagimsizdi. Hiçbir organima söz geçiremedim. Hep sen çogaliyordun, hep sen büyüyordun içimde...
Sana dönüsmeye basladigimi anlayincada bir direnis baslattim kendime. Artik, hiç konusmuyorum kalbimle... Kendi haline biraktim onu. Ne derse desin, ne isterse istesin; hiç aldirmiyorum. Tipki derin dondurucudan çikmis gibi bir kalbim var artik benim. Buz gibi... Içindeki hersey dondu. Sevgiler, sicak gülümseyisler, arzular, istekler... Belki birgün üzerindeki buzlardan siyrilip "artik bende varim" diyerek yeniden ortaya çikar ve bana döner; kimbilir. Ama o güne kadar , buz gibi "yesil"in arkasindan bakacagim dünyaya.
Senin bana verdigin o "aci yesil"i yasatacagim. Kolay degil çünkü kalbimde dallanip budaklanan o "yesil"i bir anda kökünden sökmek. O yüzden zamana birakiyorum herseyi. Bakmadigin bir çiçek nasil soluyorsa, o "yesil" de bir gün elbet solup, sararacak. Hayatimda ilk kez sana açtigim kalbim de bundan böyle bahara açacak, sadece bahara...



Bu Hikayeleri Okudunuz mu?

---

• Neden Yaşıyoruz
• Ölümün Soğuk Nefesini Hissetmek…
• Anne Çocuk
• Arkada bıraktığın şeyleri düşünme!
• Affet Babacıığım