ÇOCUKTAN ANNEYE MEKTUPAnnem sen hep büyüksün derdi Ben ne zaman bebeğin oldum Ne zaman yaşadım çocukluğumu? O zaman da yüreğim yumru kadardı Şimdi de… O zaman da, acılar iki kat büyüktü bedenimde Şimdi de… Hıçkırıyor içimdeki çocuk uykularımın orta yerinde Süzülüyor gözlerinde kar taneleri lapa lapa Yüreğindeki ezgiler eşliğinde yığılmış İçim sırılsıklam uyanıyorum. Umudun boynunu kırmışız Boynu bükük ellerimde Sol yanıma söz geçmiyor işte Geçmiyor anne. Okula yollarken telaşla, çekiştirerek saçlarımı tarardın Söylenerek kızım işim çok diye Bitire-bildin mi Bir asıra yaklaşan ömründe? . O günlerde çekilen birkaç resim var sadece Ya yanda ya arkada durmuşum hepsinde de Hiç kucağınızda bir resmim yok anne Şimdi de aranızda bir ben uzaklarda Bir tek ben gurbette Ah be anne Kalemim hüzün kusar elbette Çünkü yüreğimde çok şeyler ukde Ben de özlediğim sevgi dolu sözleri Çocukluğuma ait güzel dizeler yazmak isterdim. Yanakların nefessiz kalana kadar Öpücük yağmurunda boğmak isterdim Artık ruhumdaki dağlar karlı Hatta damarlarımdaki kanım kuruyor Şimdi de yıllardır kahır şarabını içmekten sızdım. Boş vermeyi hala öğrenemedim diye öyle bir resim hayal etmiştim ki Hayata el verdim kol ister oldum Anne.. Remziye ÇELİK/Suzan ALPTEKİN Bir bebek bir tek göbek bağıyla bağlıdır hayata ANNE |