BEN AŞKA KÜSKÜNÜM
Çok yangınlar yandı çok fırtınalar koptu bu yürekte.
Çok düştü melankolik durumlara Yazla kışı sabah la akşamı çok karıştırdı. Uykusuz geceleri çok erdirdi sabahlara, Yakamozları ne çok seyr etti bir bilsen. Deli gibi saçmaladığı öyle çok zamanlar oldu ki; Daldan dala atladığı, Kara sevdalı olduğunu sandığı çok sevdalar gördü bu yürek. Kimler için şiirler yazmadı ki, Kimlere şarkılar söylemedi, Benim şıpsevdi yüreğim. Kimler için kimlerden vazgeçmedi ki. Aşkı ciddiye almadı yani hiç aslında, Yaşanıp bitilecek bir duygu gibi gördü hemen hemen hepsini. O yüzden taş kalp li derler bana biliyor musun? O yüzden sen girmeye çalışma bu yüreğe. Ben yaşanılacak ne varsa hepsini yaşayıp bitirdim. Monotonluğa haps ettim kendimi. En son senin gibi birine aldanmıştım. Ah ahh bir bilsen ne çok sevmiştim. Öyle güzel di her şey, Dünya toz pempeydi, Gerçek yüzünü görene kadar. Ondan sonra ben böle aşkı sevdayı gömdüm. Gündelik aşklarla intikam aldım bana gelen herkesten. Kimseyi sevmedim kimseye aşık olmadım yani. Yüreğimi çocuklaştırdım aşk duygusunu sildim hafızasından. Sen de şimdi boş yere seven gözlerle bakma gözlerime, Üzülürsün,ağlarsın... Ne seviyorum diyene inanacak, Ne de sevenin sevdasını taşıyacak yürek yok bende. Git başka sevdalara başka yüreklere taşı sevdanı. Ben böyle iyiyim. Öldürdü senin gibi bir seven adam; Yüreğimin aşkla atan tarafını. Yani anlayacağın... Ben aşka küskünüm... |
Kutlarım yazan kalemi
Yüreğinin sesi daim olsun