Ölümlü sevdalar turizm

1 Saat Önce

Otogardaki otobüslerin bakımının yapıldığı garajdaki otobüslerden birinin altından çıkan yağlı tulumlu adam, üstündekileri alelacele çıkarıp attı. Ellerini ve yüzünü hızlıca temizleyip sağı solu kolaçan ederek garajdan çıkıp yolcuların arasına seğirtti. Boş bir peronun önünde kollarını göğüslerinde bağlamış olan genç bir kadınla göz göze geldi. Gözlerini kapatarak “tamam” işareti yaptı, kadın kafasını hüzünlü bir yüz ifadesiyle sallayarak adamı onayladı. Sigara içen yolcuların ve lalettayin bırakılmış valizlerin arasından binaya giren adam, gözden kayboldu.

* * *

Sayın yolcular, otobüslerinizin hareket saatine on dakika kalmıştır. Araçlarınızdaki yerlerinizi almanızı rica eder, hepinize iyi yolculuklar dileriz.

“Binelim mi?” diye soruyor Kamuran.

Olur, anlamında kafamı sallıyor, baş ve orta parmağım arasına sıkıştırdığım izmariti, diğer yolcuların valizlerini kabine yerleştiren muavinin olduğu tarafa doğru atıyorum. Kamuran’a sol elimle nezaketen yolu gösteriyorum. Kamuran, basamaklarda yolcuları karşılayan hostes kıza başıyla selam veriyor. Uzun, at kuyruğu şeklinde bağlı kızıl saçları, kırmızı yeleği, temiz beyaz gömleği, fuları, lacivert eteği içinde sevimli, güler yüzlü çilli bir kızcağız. İsimliğinde Sebahat yazıyor.

“Hoş geldiniz, iyi yolculuklar dileriz.”

“Kaç yaşındasın Sebahat?”

“Yirmi.” diyerek gülümsüyor, şaşkınlığını gizlemeye çalışarak.

“Hayatının baharındasın, ne güzel. Bahar marttır Sebahat. Güzel başlar, çiçeklenirsin, güneşlenirsin ve aniden kara kış gelir. Ömrünün martındasın Sebahat.”

“Chao! Gelmiyor musun?”

“Geliyorum mucizem.”

Sebahat korkuyla gözlerini kaçırıyor sözlerimden. Koltuğuma gidiyorum. Kamuran cam kenarında, dizini önündeki koltuğun arkasına dayayarak kaykılmış. Sağ dirseği kolçakta, yumruğu çenesinin altında, sol eli ile dizinin üstünde tuttuğu kitap “Ölü Sevdalar Oteli” adlı öykü kitabı. Ölü gözlerle bakıyor. Mon