Bu yağmur asla dinmeyeçek.
Seni hiç dinlemedim ben
Çünkü seni küçük birisi olarak görüyordum
Aklým büyük aklým dýþarý aklým firar
Senin en çýlgýn hareketlerine gülüyordum
Çok bildim zannederken
Seni aðýr aðýr kaybediyordum.
Artýk anladým ki mezardan kimse dirilmeyecek
Beni senin kýskandýðýn gibi kimse de kýskanmayacak
Batýk gemilerin güvertesinde martý sesi olmayacak
Tuzla yýkandýðýný çürüdüðünü kim bilebilirdi ki
Benim seni ne kadar çok sevdiðimi
Duymayacaklar hissetmeyecekler
Çok zaman senin kýskandýðýn caddelerde
Volta atan birileri olacak
Benim zindamlarým benim dört köþe duvarlarýmda
Sadece senin hayalin süsleyeçek
Birde kendimin kurþun yaralarý kanayacak
Vazosunda ölen güllere kim aðlayacak
Benim aðladýðýmý kimse bilmeyecek
Avutacaðým kendimi çok zaman
Ben hancýyým diye
Çok yolcu gelip geçecek bu handan
Ama tek bildiðim hiç birinin izi kalmayacak
Yorgun bir adamýn kadýnýna aþýk olduðu gibi
Senin býraktýðýn izlerde yorulacaðým
Ve sevdiðimi kimse duymayacak.
Yýllar sonra birbirimizin yüzünü göreceðiz
Artýk yosun tuttuðunu hatýrlatacak anýlar
Parmaklarýmý dudaklarýma götürüp
Yanaklarýma sadece bir tek yaðmur tanesi koyuvereceðim
Ýhtiyar gözyaþlarýný tutamadý deseler de, önemli deðil
Baþýmý topraða eðip
Topraktan baþka yârim olmadýðýný bildiðim halde
Bir seni sevdiðimi
Sana tutunduðumu
Seninle yýllara meydan okuduðumu
Bu yaðmur asla dinmeyeçek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.