Bitti deriz bitti
Ne zaman ki bulursun kendini
yaralý bir kuþun kanadýnda
ve adýný bir yoksulun muradýnda
o zaman ayný türkünün ezgilerine düþer kulaðýmýz…
Ýþte o zaman soluklarýmýzda güllerin kokusu
vicdanlarýmýzda ayný sesin uðultusu
düþeriz yollara…
Ve veririz düþlerini onlara
Ne zaman ki anlarsýn
iyilik, diline hâkim olamayanlarýn kurduðu
basit cümlelerle bitmez
ve hiçbir cümle bir iyilik etmez
iþte o zaman seninle çiçek oluruz ayný dallara…
Dökülse de yapraklarýmýz ayný yürekle çýrpýnýrýz…
Ve siyah olmaz hiçbir kaygýmýz
Kucaklarýz bütün güzel renkleri
Ne devleþen öfkeler
Ne lanet nefretler korkutur bizi
Nasýl baþlamýþsa mavi yolculuðumuz
Öyle biter…
Ve nasýl kucaklarsa bir baba yavrusunu
öyle kucaklarýz bütün çocuklarý
ki varsa o çocuklarýn suçlarý
yerlerine çekeriz cezalarý…
Nasýlsa yaþarlar yaþayamadýklarýmýzý bizim yerimize
Yeter ki namussuzluk bulaþmasýn terlerine
ve haram deðmesin ellerine
Ölsek de gam deðil… Ölürüz yerlerine…
Ve ölürken gözümüzde o muazzam ýþýltý
bir su sesi huzurunda bitti deriz bitti
Hem de hiç korkmadan, cesaretle…
Hani yaþayanlar var ya esaretle
iþte onlara inat
baðýrmadan, çýðlýk atmadan ve sessizce
ölürüz anasýný satayým ölürüz be…
Ýhsan Turhan / 5 Þubat 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.