KONYALIM BENİM
KONYALIM BENÝM
Uzun boylu tatlý dillim
Mavi gözlüm güzel huylum
Ak beyaz teninde siyah saçlým
Ey benim konyalým can güzelim
Çakýr gözlerin gördüm görmeseydim
Siyah saçlarýn inmiþ omuza belik eyledim
Gönül bu ne yapayým bir görüþte sevdim
Benim Çakýr gözlü konyalým güzelim
Hilal yüzlüm çakýr gözlüm benim
Sevdim seni, demiþim bir kez yarim
Gonca gül benzeri idi akça tenin
Benim konyalým gülüm güzelim
Ayca yüzün görüp sarardý betim benizim
Sanki yýllardýr geleceðini bekler imiþim
Resimlerini görüþümde bir daha sevdim
Sevmesende, sevdiðimsin konyalým benim
Adýný kazýdým Yalnýz olan kalbime
Tesbih edip aldým elime, her aný dilime
Tabibi olmayan yaralar açtýn sen kalbimde
Yaralý kalbimde canlanan Konyalým güzelim
Sana güzelim diyorum, cesaret aldým gözlerinden
Sana yarim diyorum, ümitlendim hep sözlerinden
Ben kahrolup vuruldum senin o maviþ gözlerine
Kalbimi imzalayýp aldýn Konyalým güzelim elinlen
Acizane canda Recep`im ben yine sevdim
Ne ister isem,yaratan hep yüce hak’dan diledim
Ýhanet nedir bilmem sevgi doludur kalbim
Son göz bebeðim benim, KONYALIM güzelim.
28.01.2016
Recep KAHVECÝOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.