GÜLESİN EN YÂR

GÜLESÝN EY YÂR

Ne kadar yansa da içim cayýr cayýr.
Sen olmasan hayat olmaz demiyorum.
Sen olmasan bu adam ölmez diyorum.
Nasýlsa devam eder hayat, takur tukur.
Yansa da içim fokur fokur.
Güneþ yine ayný yerden doðup batar.
Yýldýzlar aynýdýr, ay ayný.
Topyekûn hayat ayný olsa da,
Bir ben ayný olmam.
Ruhumda oynarken yer yerinden,
Ben bende olmam ki ayný olayým.
Sensizliðe raðmen nasýl ayný kalayým.
Ýstersen;
Ölmedi ama yana yana yaþýyor diye gülesin ey yâr.
Boþ ver beni,
Yeter ki sen gönlünden hüznü silesin ey yâr.

Ben sana hiç ne gücendim, ne de kýzdým.
Sana ne kötü söyledim ne de kötü yazdým.
Rüyalarýmda bile olman yeter dedim hep.
Uzak olsan da varlýðýndýr yaþama sebep.
Çünkü teslim ettim aþka gönlümü.
Hem de her þeye raðmen.
Ýntikam denen duyguyu bilmez bu gönlüm.
Konu aþk olunca,
Aþktan baþka kaygýyý bilmez bu gönlüm.
Evet,
Ýþte bundandýr ki demem hiçbir zaman;
Kahrolasýn ve ölesin yâr diye.
Demem asla,
Zalimler nasýlsa sen de öylesin diye…

Canýn bedende olmasý,
Bedenin canlý olmasý demek deðildir.
Emeklerin son ise,
Bu emekler emek deðildir.
Mirac-ý aþk;
Gönle taht kurmaktýr.
Çünkü yâr gönlüdür miraç sevene.
Akýl akletmez,
Mantýk fark etmez..
Nur-u aþk düþünce gönle.
Zira aþtýr tek düþünce gönle.
Söyle;
Sen yoksan ölüm olmasa da,
Ten caný neylesin ey yâr.
Eðer sükût edersen,
Cevabý âlem söylesin ey yâr..

Mustafa EROL
27. OCAK.2016
Manavgat / Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: