Yorgun

Yine duman durdu, gönül daðýma
Bir adým önümü, göremiyorum
Sanki hoyrat girmiþ, gönül baðýma
Baðýmda gülümü, deremiyorum
*
Tanýyamaz oldum, inan ben beni
O kadar çoktur ki, bunu nedeni
Hiç kimseye, duyamadým, güveni
Eller duyar diye, soramýyorum
*
Yorgun yürek, yýllarýmýn yorgunu
Deli gönül elli, yaþýn durgunu
Hazan zamanýnda, yedim vurgunu
O yüzden gönlümü, veremiyorum
*
Ne mýzraba vurdum, nede teline
Düþmüþüm ben, el alemin, diline
Sam yelleri deðmiþ, hazan gülüme
Gönülsüz gönüle, giremiyorum
*
Yazýlmýþ demekki, böyle fermaným
Gereði varýmdýr, gönül yormanýn
Bitkinim yoruldum, bitti dermaným
Ben bunu hayýra, yoramýyorum
*
Gam yüküyle, derinlere, daldýmda
Yardým için nice, kapý çaldýmda
Herkesin derdine, derman oldumda
Kendime, merhemi, süremiyorum
*
Çok þeyi yitirdim, yürekten özden
Býktýmýþým inanki, sohbetten sözden
Öyle yorgunum ki, iþte bu yüzden
Ben kendi kendimi, yeremiyorum
*
Gariplik kokuyor, olan derdimde
Deðmezmiþ meðerse, emek verdimde
O kadar çok, vefasýzlýk, gördümde
Kimsenin yüzüne, vuramýyorum
*
Ne desem gönüle, fayda etmiyor
Unutuyum diyom, sevgin bitmiyor
Kul Hýzýr’dan sevdan, benden gitmiyor
Bir türlü sýrrýna, eremiyorum
Bir türlü sýrrýna, eremiyorum
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hýzýr)
Sosyal Medyada Paylaşın: