SAVRULDUK GİTTİ
Öyle böyle birçok þeyi unuttuk,
Savrulduk her bir parçamýz biyerde.
Kalanýda susuz koyduk kuruttuk,
Savrulduk her bir parçamýz biyerde.
Ýki tür insan var zengin ve fakir,
Zenginlere raðbet fakire hakir.
Mal mülk sormayacak Münkir ve Nekir,
Savrulduk her bir parçamýz bir yerde
Medeniyet arttý insanlýk bitti,
Güzelim deðerler yok olup gitti.
Bir el görünmeyen çukura itti,
Savrulduk her bir parçamýz biryerde.
Komþusu açken tok yatan deðildik,
Zerre menfaate kat kat eðildik.
Ýnanç bitti nefsimize yenildik,
Savrulduk her bir parçamýz bir yerde.
Toplamaya kalksak bin yýl yetmezki,
Yerine koy eskisini tutmazki.
Hal böyleyken elem keder bitmezki,
Savrulduk her bir parçamýz bir yerde.
Kul TÝRYAKÝ bunca Savrulmak neki,
Cahiller sanýrki bu dünya baki.
Vicdan denen þeyin kurumuþ kökü,
Savrulduk her bir parçamýz bir yerde.
26 aralýk 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.