bal mýydý senin gözün
yoksa
þarap misali mey miydi yüzün
ben hangisine aldanýpta
içtim ki küllerini kana kana
hangi cesaret…
ahh aldanýþ
yoðurup yoðurup önümüze býraktýðýn
insanlýðýn acizliði
aynaya baktýkça tanýyoruz kendimizi…
sözlerimi unutturdun bana iyi mi
cümlelerim zaten kayýp
aklýmý yitiriyorum
bu karanlýk dar sokakta
babam söylemiþti bana
ne vakit karanlýða kalýrsa düþlerin
selimiye”nin ýþýklarýna yol al demiþti
üþüyorum
yalnýzlýðýn teraneleri vuruyor bakýþlarýmý
sana olan nefretim kasýp kavuruyor tenimi
yürüyorum
ölü kuþlar mezarlýðý
ardýmda býraktýðým
annemin ceplerinde kaldý kanatlarým
havalanamýyorum
derken
bulutlarýn kokusu çörekleniyor üzerime
sonra
kokun takýlýyor aklýma
uçurtmasý tellere takýlmýþ
çocuklar gibi aðlýyorum yana-yakýla
babamý buluyorum arastada
bembeyaz sakallarý
nurdan yüzü
dilinde o þarký
sahi annem var mýydý benim
hatýrlamýyorum
hayýr hayýr yoktu
olsaydý
gecenin bu saatinde
yalnýzlýðýmla arþýnlamazdým
týmarhane koridorlarýný…
velhasýl
gelelim yine sana
gözleri bal
dili yoksulluðun sýnýrlarýný zorlayan adam
baktýðýmda olmayan resimlerine
kalbimin nefesi kesiliyor
içimdeki sesler
grev baþlatýyor istiklal caddesinde
pankartlar açýyorum
yüzünün kahverengi kýyýlarýnda
bir ara maviyi görür gibi olmuþtum
kirpiklerinin tenhalarýnda
aydým
yüzünün atlasýnda kalmýþtý ellerim
iklimlerini bilmediðim kentler gibiydin…
aðzý bozuk çocuklar peydahlýyorum
karanlýðýn devlerinden
paslý bi mayýs sabahý saplanýyor
gövdemin ortasýna
zamanýn sarkaçlarý onikiyi vurduðunda
devriyeler geziyor damarlarýmda
ve kasýklarým
þiirsel bir enstantaneye gebe
kapýný taþlýyorum
aykýrýyým
hýçkýrýklarýmý kurban ediyorum
okkalý bir küfür býrakýrken hayatýn ortasýna….
þimdi
kanýyorsa her bir yaram
geniþliyorsa þakaklarým
sýrf
elime
dilime
koluma prangalar vurduðundan...
oysa bir selamýn yeterdi
doðurmak için birkaç þiiri
boyamak için geceyi…
fýrçalarým nerede anne
bir adamýn gözlerini boyayacaðým kendime…
elçin...