Yokluðun zehir gibi Gün gün eritiyor beni Ýçimi sarmalýyor bir sarmaþýk misali Öldürmüyor süründürüyorsun beni... Yine de bekliyorum seni. Ya gelir de yaralarýma melhem olursun diye, Kendi kendime kanayan yarama derman bekliyorum iþte... Özlüyorum seni... Bi gelsen bi görsen halimi... Sen bile kýzarsýn lanet edersin kendine. Bu kadar eziyet çektirmeye ne hakkým var ki diye...? Hiç çýkaramadým seni içimden,hiç unutamadým. Yokluðun bile bana güç verdi senelerce. Ya gelirse düþüncesi ayakta tuttu beni senelerce... Nefrete dönüþmedi hiç bu bekleyiþ Koskocaman bir umut oldun içimde Yani beni hayata baðladýn yokluðunda bile.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.