Bir iken, Ýki oldu. Yol... Ýtaat ve isyan Âh Kâbil âh! Açtýn kanlý bayraðý, Düþtü senin elinle, ilk kan Topraða...
Ürperdi kâinat Damlanýn haþmetiyle Seni izledi Nice Ebu Cehiller... Zirveye ulaþtý Kara bayraðýn, kara kalplileri
Beterden beter dünya Açmadan solar çiçek Diri diri topraða gömülür Papatyalar...
Seyirci kaldý dünya Her çeþit zulme karþý Gözler ufukta Kurtarýcý bekler...
-II-
AYDINLIK ÇAÐ (Asr-ý saadet)
...Ve nihâyet Gün doðmadan Bir “Nur” doðdu Öksüz... Yýl: 571 12 Rebi-ül evvel Çöl þefkatli bir anne Sevdi en içten duygularla...
Hüzün yüklü kâinat Dindirmeye gebe kendi ýstýrabýný Sevindi. Gözyaþý döktü.
Güneþ baþkaydý o gün Ay daha parlak Yýldýzlar müjde daðýtýr O, doðdu diye...
O gece þafak sökmeden Yýkýldý burçlar Söndü bin yýllýk ateþ Susuz kaldý göl Devrildi putlar Bir korku bir telaþ Nihayet onlar da anladýlar Güneþin yere indiðini...
Çile dolu altmýþ üç yýl Ýnsanlýða bir mesaj sundu Ölümsüz... Her fâni gibi o da öldü Ölmemek üz’re...
Dudaklardan dökülen Son söz: Refîk-i Âlâ’ya Refîk-i Âlâ’ya Refîk-i Âlâ’ya...
Hanifi KARA
Not: Mevlit Kandiliniz mübârek olsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.