A(v)cı

aslýnda ben o eþikten hiç gitmedim
yýlký durdu hep gözlerime sýðýnan keder
ve alnýma yazýlan ise baþýboþ bir maceraydý
sufle almadan ve
ezberden okudum hayatý
buydu gücenik ömrümün viran çaðý






’göðüs kafesimde mezar yaptýracaðým
öldüðünde seni bana gömsünler’
diyebileceðim hiç kimsem yok
çünkü bilekleri kesilmiþ sevdanýn eþiðine oturduðumda
yanýmda yalnýzca mazot kokulu gölgeler
ecnebi þarkýlar
ve baþýboþ enikler





susturulmuþ bir nehrin sesini kulaklarýma gömüp
bakraç bakraç aþýrdým gökyüzünü
bilenmiþ býçaklarla karanlýðýn baðrýný deþip
sus çýðlýklarýyla öldürdüm
bir veba’l gibi taþýdýðým katil a(v)cýyý
içimde filizlenen bulutlarla





cüzzamlý sulardan içtim
flu masallarýmdan geçerken Anka
katil köpek balýklarýydý tüm rüya yorumcularý
aðzýma aþký aldýðýmda Babil kanardým
gözlerimi ufka çevirdiðimde
saçlarým cayýr cayýr Kudüs




dedim
insan kabuk tutmaz bir yaradýr insanýn sýrtýnda
anlamsýzlýðýn dip boylarýnda kangren
ve kan kýrmýzýysa hala dünya
býrakýn feleðin ç’arkýnda un ufak olsun
nasýlsa hayra çýkmaz bu rüya



tutun ve çýkarýn içimdeki kuþkuyu
ve korkuyu da tamamen
sadece umut kalsýn kuþ tüyü
kýrk yamalý bohçaya atýlan iki sýký düðüm
biri yorgun atlarýn yelelerinden bahar
diðeri cehennem boylarýnda nar-ý har




ge(n)çtim
ve ç’akýl taþlarýndan bentler yaptým durmadan
yýktým köprülerini devþirme bulutlarýn
yaðmuru doldurdum göðüs kafesime
ve cebimde mavi misketler
sarýþýn bir kadýnýn saçlarýnda yakamoz

ki buydu
ömrün anlamý ve anlamsýzlýðý da
ölecek kimse kalmadýðýnda





Barýþ Çiçek
Sosyal Medyada Paylaşın: