İTİRAF

ÝTÝRAF
mýzrak gibi saplandý,yine vehim çýkmazý
çöktükçe sessiz gece, çýnlar nefs’in avazý.
an olur sabýr taþar, en zayýf çatlaðýndan
bir deli beygir kopar göðsümün otlaðýndan.

nefs’im esrar,gecenin sirkatine saklanýr
aslolan varlýðýmdan, hep beni esir alýr.
bir tutsam edepsizin,savrulan yelesinden
söküp atsam ruhumun, inleyen hanesinden

insanýz beþer, þaþar,a-li olanda þaþar
bunca canlý ve cansýz,hakikat vakte koþar.
yükümsün sefil urbam ,utan hemde ne utan
utan ki varlýðýnla, hakk’ý edersin beyan.

utanmaz yüssüzlüðüm , düþ artýk suratýmdan
ecel geldi gelecek, boþa yedin zamandan.
akýl ermez yol kýsa,gelirsin son nefese
azýðýný biriktir ,göðsündeki kafese

akýl ,izan, þiraze ,sapýr sapýr dökülür
hesap, hesap üstüne,korkarým ki çekilir.
yine vehim içinde, uyan iradem uyan
bir fetret zamaný var, aaný andan ayýran.

bu fetrettir insaný ,adem’likten çýkarýr
asýl azar bal kokar, geriye kovan kalýr.
boþ kovan paha etmez,kuru tahta nihayet
iman ruh’un balýdýr, arý hakk’ý iþaret.

arada aynaya bak, hakk, simanda yazýlý
kader senin alnýnda nakýþ nakýþ kazýlý
perdeler çekilince, çarþaf çarþaf açýlýr
nefs’in azý diþleri ulu orta saçýlýr.

çekme yaa rabb perdeyi, henüz hazýr deðilim
kandým köpek nefs’ime gafilim ben ,gafilim
kabahatlar tükürür, yüzüme tokat tokat
itirafým kendime, benim ,inat mý ,inat.

nice keþkeyi aah’ý desteledim küfede
yük sýrtýmda giderim, ahir olan ebed’e
küfeler açýlýnca kýyametler kopacak
býrak kýzý, oðulu,gölgen bile kaçacak.

yýllar gider, ben giden, yollar çakýl bezeli
ne dur’u var ne durak, bu gidiþler ezeli.
beþikten mezara dek, yalan dünya, hep yalan
yaradan’ým derman ver, yolculuðum pek yaman.


















Sosyal Medyada Paylaşın: