BİR GÜZEL GÖZLÜYE (51)

BÝR GÜZEL GÖZLÜYE (51)

Bir güzel gözlüdür beni aðlatan.
Gönlüme sevdayý saldý da gitti.
Ömrüme ipotek koyup baðlatan.
Ruhu bedenimden aldý da gitti.

Ýlk, nazar eyledi þöyle bir durup.
Rüzgarýn önüne koydu savurup.
Duygularýma da kilidi vurup.
Üstüne bir þifre koydu da gitti.

Öyle bir bakýþý var ki sormayýn.
Ýzahý yok bunun boþa yormayýn.
Kalbimin içine koyduðu mayýn.
Bütün bedenimi yaktý da gitti.

O bakýþlarýnda bir sevda buldum.
Bu sevda ile de yanýp kavruldum.
Behey güzel gözlüm sararýp soldum.
Sanki bu halimi bildi de gitti.

Aradýkça ondan kalan izleri.
Duymak da isterdim tatlý sözleri.
Al umudu diyen güzel gözleri.
Gözlerime bir mil çekti de gitti.

Bu gönül bu kere tam sevdalandý.
Ruh ve beden birbirine dolandý.
Sanki demiþ gibi bunlar yalandý.
Zahirden kaçamak baktý da gitti.

Zayi Ozan sözün güzel gözlüye.
Dildeki þarkýlar olsun hediye.
Her bir söz bir güzel ulaþsýn diye.
Ýletim yolunu açtý da gitti.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 26/11/2015 Perþembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/972228/

Sosyal Medyada Paylaşın: