BEN KENDİMİ SANA GÖMDÜM SEVGİLİ

Hayat kapýma kilit vurunca hasretin
Kara gözlerini topraðým
Beyza tenini kefenim sayarak
Ben kendimi sana gömdüm sevgilim

O Simsiyah Gözbebeklerinde ay ve güneþ ýþýldarsa
bir çiçek tomurcuklanýr can topraðýmda
Bir kere seni düþünsem Bir kere adýný ansam
Günlerce baldan ummanlar süzülür dudaðýmda sevgilim

Senin ebed-i deryana vasil olmak için
Bütün fani sururlardan cüda kýldým kendim
Ancak seninle bedenin yükünü çekmeye razý ruh_u meczubum
Ne olur gün gelir de Kesme hayat bendimi sevgilim


Sensiz geçen zaman ölüdür
kefen giyer günlerim güneþin musalla taþýnda
Sensizlik cehennem sensizlik azap
Hayalin yolumu keser her köþe baþýnda sevgilim


Leyl bakýþlarýnda yýldýzlarý gizleyen
Gülnare yanaklarýný gamzecikleriyle süsleyen
Nazýmý , nesiri zerafine esir edip visalýný bekleyen
Her þeyin üstünde her þeye deðen Ahsen sevgilim


Sen benim için
daha doðmayacak
Daha ölmeyeceksin
sanmaki þirke girdiðimi
Sevdanýn sonsuzluðunu bilerek
bir aþk mevsimde
her þeyi göze alarak
Ben kendimi sana gömdüm sevgilim

Mnd< Aþka sürgün




Sosyal Medyada Paylaşın: