Nasýlsýn diye sorma
Sol cephesi yýkýlmýþ harabe ev gibiyim
Bir fýrtýnaya daha dayanmaz duvarlarým
Ýyiyim iþte
Kendi enkazýma gömülecek kadar iyi
Biliyormusun
Ýlk defa bu gece çok üþüdü yüreðim
Kendimi dahi bulamadým sarmak için
Habis bir ur gibi kesip attýkça
Damla damla çoðalýp
Öldürüyorsun her hücremi
Bana sakýn aþkýn fýtratý ayrýlýk deme
Cevabýný bilmediðim gitmeleri anlat
Çizebilirsen
Sevginin ve piþmanlýðýn resmini çiz
Hatta arada hatýrlamak için
Kaybettiðin benliðine as
Zaten senin
Menfiyi müspet kýlan hiç bir ilaç olmadý reçeten de
Tedavülden kalkmýþ bozuk para gibiydi verdiðin teselliler
Kendince paha biçilmez
Benim için hiç bir deðer taþýmayan
Þýkýrtý dan ibaret
Yüzüne hep çarpmayý istediðim bir sesti sadece
Baktýðýmda eski fotoðraflarýna
Asi bir çocuðun
Büyüdükçe eksilmeyen hýrçýnlýðýný görüyorum gözlerinde
O zamandan bileyli diþlerini hayata geçirdiðinden beri
Hep uðrak kýyýlara býrakmýþsýn hercai yüreðini
Aþkýn ser/seri katili sen olmalýsýn
Hunharca katlettiðin kalpleri görseler gülüþünden asar,
Tezahüratý bol küfürlere boðarlar seni
Kahraman ilan edilir ipini çeken cellat
Hatta intizar yaðmurlarýyla yýkanýr cenazen
Yazýk ki
Kredisi tükenmiþ defterinde.
Aldýðýn ah’larýn vebalini ödeyecek sevabýnda yok
Artýk
Yüzündeki nikabýn perdesi dantelalý bohça gibi
Açtýkça içinden naftalinli, kaný üzerinde kurumuþ
Onlarca adresi meçhul aþk maktulleri dökülüyor
Karda yürüyüp izini belli etmesen de
Güneþ bir gün yüzünü gösterdiðinde ortaya çýkacak cinayetlerin
Ve bir gün !... belkide o gün yarýn...
Tanrýnýn þahitliðinde
Sen sanýk
Ben tanýk olacaðýz aþk-ý mahþerde
Dilek USTA.