AMANSIZ SEVDAYA DÜŞMÜŞ İSTANBUL

Duydum ki hazaný görmeden solmuþ,
Sararmýþ yapraklar dökmüþ Ýstanbul.
Baktým ki sevgiyi bilmeden yanmýþ,
Bahtýnýn derdine düþmüþ Ýstanbul.

Sümbülün dalýna sormadan konmuþ,
Bahçývan sinene vurmuþ Ýstanbul.
Ýçeri girmeden kapýdan kovmuþ,
Ýzinsiz bahçeye dalmýþ Ýstanbul.

Çamlýca yollarý dolanýr gider,
Aklýmý baþýmdan alýr Ýstanbul.
Aþýk tepesinden kimi seyreder?
Uzaktan bir selam yollar Ýstanbul.

Söyle sana kimler aþýk olmadý,
Sen kime aþýk oldun Ýstanbul?
Aþýk olan yandý sana doymadý,
Senden öte sana aþýk Ýstanbul.

Yalvardým kapýnda ümitle durdum,
Açmadýn kapýný bana Ýstanbul.
Söyle kimi gördün, kime vuruldun?
Amansýz sevdaya düþmüþ Ýstanbul.

Mustafa KURT- 18.11.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: