NEFESİ DARALIR ŞİİRLERİN

gitme diyordum sis bulutlarý çepe çevre sararken aklýmýn boþluklarýný dudaðýmda býraktýðýn tek bir cümle sayýklýyordu ......... gel

haddini aþýyor tiktak sesleri
gözlerimden süzülen sarhoþ iki damla yaþ
taþýrýyorken kadehimdeki seni
içime iþleyen birkaç dilsiz sözcük çat kapý düþüyor dudaklarýma
þimdi silkeleyip kalemimdeki cümleleri
kaybolmak istiyorum deliksiz bir uykuda
yokluðun þiirlere dil
duvarlar susar çöker üstüme adýn
sen kokar yastýðým, yorganým
bir dudak payý yalnýzlýðýndayým aþkýn
kalemin ucunda tökezlerken satýrlar dolusu suskunluðum
hýçkýrýklar t/aþkýn
cümleler sürçüyor

yokluðunla dolarken kül tablasý
duman duman tütün kokuyor ayrýlýðýn

sen öyle bir çekip gitmiþsin ki
nereye dokunsam kan revan
abartýrcasýna küfürler d/üþüyor dudaklarýmdan
kirpik uçlarýmda þiirler biriktiriyorum sana
varoþ þehirlerde kayýp bir türkü olmuþsun
seni söylemekten yorgun notalar
her cümle sana dilek tutmakta

þarkýlar delik deþik ceset kokuyor sokaklar
ne acý
dudaklarýmda bir dua bükülmüþüm elif elif
harýn b/aþka y/akar
nasýl bir ateþsin ki ýsýtmýyorsun yüreðimi
lakin bir amaya gözlerini anlatmak kadar zormuþ
yokluðunla sýnanmak

ihtiyar cümleler düþer kirpik uçlarýmdan
her satýrda titrerken kalem
nefesi daralýr þiirlerin
ben daralýrým
þimdi satýrlarda sonbahar
kalemimde yaprak dökümü
düþüyorsun þiirlerimden sarararak
gözü kararmýþ sensizliðim
bilinmez hangi ömürden çalar bakýþlarýn
yalnýzlýk filizleniyor
acý dallanýp budaklanýyor yüreðimin topraklarýnda
hangi saç da rüzgar
hangi gönülde muammasýn

avuntum olmayacak uyanmak istemediðim rüyalar
kýþ gelirmiþ seni hatýrlayan þehrin sokaklarýna
üþür yokluðun
sen gidince zenginleþti þiirler

bu gecede kýrýlacak bir kaç þiirin kalbi

çýðlýk çýðlýða bir þiir daha doðuracak gecenin sessizliði
baðýra çaðýra batacaksýn yüreðime
bilinmez
affeder mi bu þiirler bizi
cinnetim sende delilenirken
ey yar sen öðret bana nasýl gidilir severken

Sosyal Medyada Paylaşın: