senden sonraydý yaðmur önceydi yüzüme serilen atlasça gülüþünü bir kök gibi içime sürmüþtüm
daldan kopan zeytinler gibi ayrý düþtük aklýma her geliþinde acý bir tortu birikip diþlerime zehir zemberek gülmüþtüm
soðuk bir beden giyinmiþ akþamlar yanýbaþýmda... sen yoksun býrakýp bu nehirleri gözlerime yaralý sözleri, gülsüz cüzleri gittin...
her cüretkar kýrlangýç kanadý sonuna nokta diye saðýrlýðýný býrakýp kýzýl bir þarap gibi giyinip yalnýzlýðýný siyah sarmaþýk omuzlarda uyanýyorsun olsun...
gittin belki de benden fýrtýnan dindi belki belki mevsim hala yaz orda yüzünde ýþýk... gülümsüyorsun peki...
yine unut her þey sil baþtan
ama ne güzel bir ülkesin sen ne güzel bir baþkent kalbin ne ýþýklý bir cadde gözlerin ve anlatýlmamýþlar var hala inandýkça sana vuelve...
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.