belki dedim ! bir ara bakar gözlerime sevdiðimi anlar geride yaþanan yýllarýn hatrýna sevmeyi hatýrlar yalan söyleyemem umut ettim bir ara bekledim bir kaç dakika oturdum yanýndaki koltuða, sessizlik düþtü odaya ben sustum, o sustu, konuþmadýk yine, baþýmý kaldýrdým bir baktým elinde bavul gözlerime bakmadan hoþçakal dedi sanki duvarlar yýkýldý üzerime gitme diyemedim
belki dedim ! söylesem sevdiðimi aðlasam, yüreðimin yýkýntýlarýný görür ve anlar yarýnlar geçmez yalnýz baþýna belki, gitmekten vazgeçer belkide sarýlýr sonra düþündüm geride kalanda yok artýk, gelecek olanda yok...
Þimdi; resimlerini yýrtýyorum unutmanýn çaresi bu deðil olsun; bir yerden baþlamak gerek yada bende çekip gitsem bu þehirden her an seni anýmsatýyor..
Emine Yalçýn 27.5.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yalçın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.