Ne zaman bu son desem buðulu gözlerin geliyor us’uma saatlerce dikilip karþýmda direncimi kýrýyor sanki etimden et canýmdan cansýn suskunluðunun ayazýnda donuyorum havasýzým boðuluyorum ince bir sýzýyken sen içimde ne dindirir bu sýzýyý bilemiyorum varlýðýn bir dert yokluðun bin dert gün nasýl ki her akþam teslim oluyorsa gecenin kollarýna teslim oldum sana gölgene bile razýyým diyebilecekken zaten bir gölgeden farkýn yok sanki kýyamet kopmuþ alabora olmuþ gibi denizim sensizim ýssýzým karanlýðým sevgili ne zaman bu son demek istesem göðsüme çöküyor sancýn canýmý almaya gelen azrail gibi nefes aldýrmýyorsun ne ki sen beni tutukladýn aldýn benden yüreðimi ben o günden beri sen bendeyken ben nasýl kendimde olabilirim iþte ordasýn oradasýn diyorlar da bulamýyorum kendimi karanlýk bir izbede çileni çekmekteyim kendimle birlikde seni de kaybettim içine siniyor mu bu kadar uzak durman ne zaman seni rüyalarýmda görsem iþte yine o acýmasýz imkânsýzlýkla kývranýyorum yastýðým yorganým terden sýrýlsýklam oluyor rüyalarýmda sýk sýk su görüyorum deniz çok uzak sanki berrak sularýn kaynadýðý gözelerden su içiyorum hemen yanýbaþýmda beliriyor hayalin beyaz uzun bir elbise üzerinde ve saçlarýn seni bir ilahe yapan saçlarýn ýslak ýslak sonra aniden bir fýrtýna çýkýyor apansýzýn uyanýyorum bu sabah aynaya baktým tanýyamadým kendimi gelip bir görünüp alt üst ediyorsun hayatýmý bu yazdýklarým ne þiir ne bir mektup yolundan kervanlarýn bile geçmediði ýssýz bir yerdeyim ýssýzým karanlýðým senin olmadýðýn yerde ýþýk da yok belki de sadece bir hayalden ibaretsin nereye gitsem benimle ama görünmez bir yerin kuytuluðunda avazým çýktýðý kadar baðýrsam da sesim çýkmýyor soðudum denizden de birlikde gezdiðimiz dere kenarlarý yalçýn kayalar o yemyeþil vadi sesimizin yanký yapýp bize döndüðü o yerler ki þimdi oralar da ýpýssýz ben ne zaman sevdim seni kaderimin parlak yýldýzý þimdi ne oldu da esirgiyorsun ýþýðýný senden kurtulmak artýk dileðim hayalini kovsam da gitmiyorsun bana benden yakýnken cisminle uzak olman çýldýrtýyor beni alnýma yazýlmýþ bir cezasýn bin kere tövbe bin kez af diliyorum senden ya býrak yakamý ya gel küllenmek üzere olan yaktýðýn ateþi eþeleme yeniden anýlar boðazýma kenetlendi nefes alamýyorum etimden et canýmdan cansýn
15/Nisan/2011/Cuma/Bodrum Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.