KIRILDI KALEM....

Sen de ayýr kendinden seni...

Bir þafak kýzýlýnda yenildi zaman
Uyumaktý an...

Usulca kýrýp kalemi,
Þiiri küstürüp güne
Asýldý zamanýn görünmez ipleri
Sarýldý boþluðun yüzüne...

Sessizce girdi ölüm damarlarýna
Sinsi bir sýçrayýþla
Silkindi teninde can
Uyudu zamana tüm yorgunluklarla...

Ardýnda ne çok yaþ,
Þakaklarýna iþlemiþ terle
Güneþ son kez gözlerine doðdu
Biletsiz yolculuða doðru...

Giderken izi kalmýþtý ilmeðin
Son satýrlarda kan bakýþlý
Beyaz gömleðe inat allandý
Beyaz sayfada soldu zaman....

Can, can alýrken
Bulutlar karardý teninde
Yaðdý göz pýnarlarýna
Eli, ayaðý son kez kýmýldadý...

An, o andý dilinde son
Kelime-i þehadette
Sustu an....


Ýnsan ve idam?


Sosyal Medyada Paylaşın:

Neslihan YAZICILAR Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

KARAKALEM AŞK... Saç Örgüsü... Milattan Sonra Yıl İki Bin Sekiz... Evadne yüzümü sen sakla… Hayatı gözleri kadardı! ESKİŞEHİR VE AŞK... Bir çift güvercin olmak var... Narissa’ya Sunu; yanmış kitaplar... öyle bir mevsim seç ki!