zaman çok farklý anlara gebe onu zaten biliyor ve üstüne yeni fikirler üretmiyorum
insan doðanýn bir parçasý demiþken aklýma ilk gelen benzeyiþ deniz evet o hýrçýn dalgalarý ve kýyýlar ile cilveleþen için içine sýðmayan hali de.
içinde tabi ki insani fikirlerin sergilendiði gemiler yatlar küçük kayýk sandalar da gelmiyor deðil...
ve dönüyorum diðer boyutuna kýsaca insani boyutuna neler barýndýrýyor içinde baþta sadakattin hakkýný yemiyorum zaten nesli tükenmiþ düþünce artýðý bir köþede
keza ihanet iþte onu kabul ettirmek biraz zor gibi.. herkesin rengi beyaz bilemediniz az duygu serpintisi yapýnca dile pembe olu vermesi an meselesi...
çok kurcalayýnca insanýn o keþkeler tetikleyen halini. kýyýya birde aþkýn ne kadar güvensiz ellerde olduðunu gösterir ve dersin yer gök bir parça mavi sana bana ne oluyor ki....
keþken herkes bir ben olsa.....sevginin adý bu kadar basit olmazdý...
6-10-2015 istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.