MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

-Seni sevebilmek var ya…
AZAP

-Seni sevebilmek var ya…








içim de ipince zedelenmiþ bir çizgi var
ha koptu ha kopacak yar pare pare sökülüyor gönlüm
seni sevmek bil ki canýma can be gülüm
cennetimsi bir saadet içinde kalbim sen doluþ da atmakta
bu gün sana karþý duygularýmýn esiri oldum yine
karabasan gibi hüzünler çöküyor özlemlerime
hiç sensizliðe de dayanamamakta
seni anýp anýp da hasretle içimi çekiþte
ziyafet sunar dururum gözyaþýmla ciðerlerime

bu gün yine hep ismini andým varlýðýna özlemimden
bu gündü seni tespih gibi çekiþim yine þükürlerim ilen
duygularýmýn sabýrsýzlýðýn da kara kara düþünerekten
çok çokta önce ki gün
d
ü
n
bu an ve bu gün
yarýn ve her zaman da dopdolu durursun sen ruhumda
yalnýzca sen varsýn düþlerim de bile bir tanem
her an her daim bir tek de hep sensin içimin içinin içinde
yerde sen
gökte sen
her bir þeyde
her zaman da sen parlayýp da durursun
gök yüzünde ki bir yýldýz gibi her an gözlerim de

senli anlarým bana hiç mi hiç de fýrsat tanýmýyor can özüm
sigaramýn dumanýna bile seni katýk yaptým iþte
bak orda bile sen bir solukluksun
sevgi üstüne de binlerce sevgiyi koyar aktan
örtüp örtüp de durdum sensizlikte yangýn olmuþ içime
öylesine eþsiz bir þeysin ki sen biricik can parem
ne mümkün ki senden kopmak
ne bir kelam ne bir hissiyat ilen
hiç mümkün deðil ki seni tam olaraktan ifademe oturtmak
asla doyamadýðým o gül goncasý yüzünden
tüm benliðimi sarýp da sarmaladýn
sana olan tutkumla tüm hücrelerimi de sen kapladýn

ruhum bile zincirini kýrdý hep çýlgýn bir Þule gibi
sen neredesin yar diye
gel de hemen sarýver kollarýný boynuma ki
sana ait coþkumu anlata bilmenin coþkun bir heyecaný içindeyim
oysa seni anlatmak uzayý çözmek gibi bir þey inan ki
seni yaþamak bile bana yetmez ki be canýmýn içi
öldüresiye bir tutku bu hiç doyulamayacak
ve beni hiçbir zaman da hiç mi hiç doyuramayacak

ha her an da sendeyim tüm varlýðýmla
ha her an sensiz olaraktan bendeyim kör yalnýzlýðýmla
þapþal bir halde dönüp de duruyor tüm belleðim
her bir þey sen ki varsan varlýk içinde
her bir þey sen ki yoksan yoksullukta boyun bükmek de

ilkim de sen sonum da yalnýzca tek sen olacaksan
bir el uzanmalý göklerden ki seni özenle bana sunan
öyle vermeli ki doyumluluðu tadýp da hissettirmeli durmadan
belki o zaman sende durur kalbimin son atýþýþý yüce bir aþkla
delice çýrpýnýþýn da yalnýzca sana koþan
belki de iþte zaman tam da o zaman
kim bilebilir ki
bir vesile olarak o yer gökte ve tüm kainatýn yüzünde ki
Hakkýn ve hakikatin göreliði içinde ki
tek gerçeðin o ulvi çizgisine sen benim için
bir basamak ve merdiven olup da þevkle dayanýrsýn

yol aç ki benim rahatça kavuþa bilmem lazým
kutsal bir aþkla özlediðim o “SONSUZ AÞKIMA” ne dersin…



(27.09.2015) AZAP…














Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.