Yýðýlýyor yýldýzlar güneþ yerine Bulunduðum heceye Ve ben üstü açýk toprak damdayým Alýp yýldýzlarý çocuk gözlerden acýyla Konduruyorum Acýlý bir ananýn bakir saçlarýna taç diye
Sabahlar ýsýrýyor çocuklarý Güneþin ýsýrýk izleri kalýyor gölgelerinde Ve en çok barýþý çalanlar direniyor Dibinden çýkarken kuyunun Yusuf Ýnsanlýk adýna Ki güneþ akýyordu üzerine su yerine
Gün deðiþtirmeden zamaný Gömlek deðiþtiriyor zaman çalanlar Dün kýrýk vazodaki çiçek kadar soluk Bu gün alnýna sürülü kurban kaný Ve yarýnlar ki Çocuklarýn umutlarý gibi ölü ve susuz
Utancým ki bakirliðini Yoksulluðun arka sokaklarýnda yitirdi Yüzüm bardaktan boþalan berrak su Aktýkça topraða çoðalan çiçeklerce Yaþamýn adsýz Saf neferleriydi günahsýz çocuklar
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.