üşüyen kuğu

üþüyen bir kuðu gibi sokulsam sana istanbul’um
oya aðacýnýn filizlerine nazenin bir dokunuþ siluetin
buzul gözler ýsýnýr aktýkça üzerine mavi gün






kaç sevgili verdin bana istanbul
bir düþün...
kaç ihanetini gördüm dar aðaçlarýnda
en koyu intiharlar sýr köprülerinde tükenirken
kaç gece diz çökmedi uyku
çocuk gelinlerine





ötede
kesik parmaklý ney semalarýnda
seslerini yitiren kuþlarýn
hangi tepene sahip çýksýn






ey istanbul
tuvalindeki kara ruhlarý yavruaðzý çehrelere boya
boya ki
çilek bahçesine dönsün tan yerin





ey tarihine neþter vurulan þehrim
sokak çocuklarýnýn gülüþlerini
yükleyip posta güvercinlerine
anadolu’da gözü nemli analarýn
kabuksuz yaralarýna kondur
düþlerinde zeytin dalý yeþeren
kondur ki
dökülsün günahlarýn yer çekimi kuytularýna






ey meftun olduðum þehrim
tütün kýran
pamuk toplayan mevsimlik iþçi
tandýr baþý sohbetlerin bozkýr kýzlarýnýn
süslesen de hülyalarýný
bilirim
dönüþemezler defne saçlý hurilerine
artýk oyalama kalplerini






sen istanbul þiirin efendisi
sen
sevdam kavgam taze kaným
sen günbatýmlarým
mor yalnýzlýðým
ve sen
uçurtmam tahta atým
horoz þekerim pamuk helvam
siyahým akým
kirpiklerimi coþturan gözyaþlarým

üþüyen bir kuðu gibi sokulsam sana istanbul’um












gönül gençyýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: