Seni her gördüğümde ölmek avuçlarında
Yüreðime deðen birkaç kelime
Ve içimde binlerce taþ oynadý
Her biri bir avuç kul
Her biri bir avuç kül
Yutkundum giderken boðazýmda hüzün ilmek atý ruhum
Omzumu yaslayacaðým daðým gitti
Ve ben daðýldým bir avuç kül
Bir avuç kul yarasý kaldý geriye
Acýnýn tam orta yerindeyim
Ýstanbul un orta yerinde kalanlarýn ölümü gibi
Orhan velinin sakladýðý sýr gibi
Þimdi yanýnda olmak vardý
Þimdi seni solumak vardý ey ruhum
Yaðmur yaðmur ýslanalým düþen her damlada
Her damlada þiir yazalým avuçlarýmýza
Kýz kulesinde ölümüne sevda hükmündeymiþ gibi
Kanlýca’da pudra þekerine bulanmýþ anýlarým gibi
Denize küskün küçük balýklarýn ölümü gibi
Puslu bir akþam üstü üþüyen yüreðim gibi
Susan saatlerin daðýlan akrep yarasý zaman
Bir þeyler eksik dercesine telaþlý
Demiþtim ya kýrýlýrsa yüreðim ansýzýn çekip giderim
Zor olan neydi biliyor musun
Yüreðimdeki korkularýmla yüzleþmek
Kurak ruhumda muson yaðmurlarýna yenilmek
Bir avuç kul yarasý kadar gerçek özleminde çürümek
Ha bu gün ha yarýn ne fark eder her veda erkendir biliyorsun
Ýçimden týrnaklarýmla kazýmak kazmak yeniden
Kansýz ölümüne bir avuç gözyaþý býrakmak
Seni her gördüðümde ölmek avuçlarýnda
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.