kapýnda görünemedi, bu kez çiçekler. gülümseme olamadým, þirin yüzünde. kutlayamadým, içime aktý sesim. sustum berfinim..
oysa papatyalardan yollar, kýr çiçklerinden, bir bahçe boyamak isterdim, kuytu düþlerine. yüreðimi ellerine verip, yine bahar bulmak, gözlerinde berfinim..
mezesi sensizlik, bir kadeh kaldýrýp geceye, kucaðýma aldým anýlarý. ve her yeni gün gibi, can teni giymek için, seni bekledi berfinim..
þimdi sana, iki büklüm bir yalnýzlýk, üþüyen özlem bir tutam ve okuyacaðýndan bile, emin olmadýðým, bir kalaralama, armaðan edebiliyorum. iyi yýllar berfinim..
senden çok uzaklarda.. yalnýz sen diye diye, yalnýz ben kaldýðým bu gün, senin doðum günün.. yaþadýðýn en mutlu gün, en kötü günün olsun.. doðum günün kutlu olsun.. ...Berfin’im... 01/03/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yakamoz_Işığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.