Bir arpa boyu sevinçten
Sonra mayalandý acýlarýmýz
Kucak kucaða toprak ölülerle sarmaþ dolaþ
Gözkapaðýný kaldýrsýn mavi gök
Uyansýn köyler, uyansýn kentler
Asýlsýz bir seferberlik var gönüllerde
Göçler kana boyanýyor
Siyonist darbelerle
Mavi denizlerin adý kötüye çýkýyor
Köylerin dizlerine düþüyor bulutlar
Ne köyler eski köy
Ne þehirler eski þehir
Ne sonbahar eski sonbahar
Bak hala yemyeþil yapraklar
Duruyor dallarýnda yapraklar
Yaprak bile düþmüyor dalýndan
Ölüler üstüne silah sýkýyor kahkahalar
Avuçlarýmda kapattýðým fakir mutluluklarý
Kurþun sýkýyorlar mevsimlerde kafayý sýyýrdý
Yüzükoyun uzanmýþ bulutlar gökyüzüne
Buna raðmen güneþ yakýyor tepede
Muhabbeti duyuluyor terli çocuklarýn
Birbirine karýþan seslerinin içinde olsaydý
Oynasalardý þimdi o kýyýya vuran cesetlerde
Hýrsýmýzdan çatlýyoruz
Göklere silah sýkýyoruz veryansýn dilimizle
Kahbe gölgeler bile avutmuyor bizi
Kendi elimizle diktiðimiz yamalýklar
Dikiþ tutmuyor sökülüyor
Ýler tutar yaný yok
Çanak gibi gezdiriyoruz elimizde
Ýçi boþ yarým yamalak hayatlarý
Bak bu Eylül ’dede umutlar sarardý
Ay vurur odalara kapsül kapaklý pencerelerden
Üstelik kuþlarda göç etmiyor
Haberdar belliki
Sýcak iklimlere ateþ düþtüðünü biliyorlar
Haber almýþ olmalýlar
Alýcý kuþlardan
Þimdi deniz kenarýnda olsam
Sahil resimleri çizerdim size
Þimdi oysa,
Güneþ silindi gönyemizden o sahilde
Karanlýk gecelerde ölü çocuklar doðurdu denizler
Ýnsanlar balýk olmuþ
Ýþini yüzdürüyor
Koca koca kentlerden kaçýyorlar
Ýnsanlar kendi yangýnlarýndan kaçýyorlar
Barut kokusu geliyor
Fabrika bacalarýndan akþamlarý
Gözünün yaþýna bakmýyor
Gükyüzünün mavinin
Canýný okuyor
Köylerin
Kentlerin þehirlerin
Ve asamile olmuþ doðal hayat
Söyleyin hangi birine yanalým!!
Nurten Ak Aygen
05.09.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.