Adýmlarým alelacele koþuþturuyor tabanlarýmý
Kan ter içinde feryat figan da memleket evlatlarý
beynim sen neredesin bir el atýver hele
þu yorgun ve üzgün bedenime
sensiz zirzop zincirleri kýrdýlar yine dizlerimde
avutamadým ki hiç iç hicranýmý ben
yol yordamdan da kaytarmýþlar yine
ve son takatimi çökertmeden
dizginleri kapý ver ellerinden
dingili kýrýlmýþ insanlýðýn dili konuþuyor vicdanlarý susuyor
yüreðim de sebebi açýkça görünen bir yangýn kavruluyor
hangi birine ben dayanayým ki
ölme!
desem ki ne!
mezarýna koy beni koy
kurþunlar bana desem
kar etmez ki küffara
kudurmuþ itlerin salyalarý deðmiþ bir kez
zehri nesilden nesille gidecektir bir kere
tüm çocuklarým bir bir gidiyor
mavzerlere niþanlar takarak
ve son bir nefesle gök yüzüne doðru uzanarak
Her biri bir ananýn tarumar edilmiþ bir yüreði
ciðerleri param parça ediyor
vicdanlarý köhnemiþ bir duygu sahipleniyor
çökerken bin bir hayat
ölme
desem ne demesem ne
avuçlardan kayýp da gitti bir kere
tut yüreðimi çal yarana öleceksek ben ölsem
yazýk o pak kanýna yavuklun bekler seni desem
kâr’ý zararýný da karþýlamýyor
son nefese dek direndiði avuçlarýyla
bak hýrsýndan topraðý çimdikliyor
deðerlerim aniden kopuveriyor ellerimden
ellerim de kaldý bomboþ
kahpece sokulduklarý tabutlarýyla vicdansýzlara bakarak
ve vataný kül etme niyetlerini de boþa çýkararak
muhakkak ki her biri milleti için devþirdi bu vadeyi
gönlünün gülüþüne de ne hoþ dolamýþ ölümü
gelin çiçeði gibi duruyor
karþým da tüm haþmetiyle Þahadet
çýrpýnsak ki de ne
ölme
söylenmese söylenmekten daha da deðerli
hazana sürükledin ya beni
ihmaller doðuruyor makam ve mevkileri
ölsek ki ne ölmesek de ne
boðazda sadece bir kadeh içki ve bir tabak mezeyiz iþte
Allahsýz þehvet dolu akþamlarýn kucaðýnda
ruhuma okunurken Fatiha!
her biri bir diðerinin aynýsýnýn týpkýsý hainlerin
satýlýk bir devþirme güruhlarý
cürümleri kadar vicdanlarý da çürük
kuduz bir köpek sürüsü hem de asalak bir sülük
ve bir iki dönme de baþlarýna koyuldu iblisçe
her biri Çýfýt’tan bozma bir baþ belasý
O da közü içimizden hiç çýkartmamak yakýp kavurmak için
ve de kan gölüne çevrilmiþ olan bir ülke
yeni nesle miras býrakmak adýna
sabiler çiçekler gibi elbet ki bir çýnar olurlar bir gün
ruhlarýn da ihlas gönülleri yaratana teslim olmuþ ya
el ele verin ki girsin deliðine
çünkü gönüller hiç razý deðil bu kepazeliðine…
(02.09.2015) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!