ýhlamur koku sonbahar dumaný üstünde yalnýzlýðýmý hatýrlatýr içine þeker niyetine katýlmýþ bir tutam sevgi buðulu camdan baktýðým sokaktaki yalnýz o kadýn kim yüreði ellerinde ellerinde yalnýzlýðý
telaþlý adýmlarý nefes nefese kalan soluðu içine kaçan binlerce kuþ çýrpýnmakta güm güm ve binlerce umut yüreðini hallaç pamuðu gibi dövmekte mülteci kadýnlarýn yaralý yüreklerinde kýþ sevdasý bahar açmakta yaðmurun son damlasýnda asýlý kalan hayaller suskun ve bir bardak ýhlamur sýcaklýðýnda hüzün
bu akþam bizim þarkýmýzý fýsýldýyor ýhlamur kokulu yaðmurlar terine sinen sevda iksiri oluyor dudaklarýmda mutluluðun anahtarý pas tutuyor kýrk kilitli yalnýzlýða hükümlü ve bir bardak ýhlamur sýcaklýðýnda hüzün
ve yine yalnýzlýðýn dibine düþtü o kadýn kimliði avuçlarýnda kül izi býrakarak þehrin melekleri açýyor iki yana kanatlarýný umutlarýn yok oluþunun yanan küllerinde bir tutam ýhlamur kara kefen giyen ölüm melekleri yalnýzlýðýn üstünü örtmekte o an
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.