Günü birlik cümleler kuruyorum, Ellerimle dizip bin bir ihtimam ile Yakýp yýkýlasý kaleler inþa ediyorum; Nizamý bitiþik odalar Duvarlarý þeffaf Ve hüzünlü adamlarla kadýnlar Birbirinin nezdinde.
Ýtham dolu kör bakýþlar Ve anlýk sevinçler yaþýyorum Yine de bir dokunup Bin ah iþiteceðiniz. Sessiz yarýnlar saklý iken Bitiþiðinde cümlelerimin…
Ayrýk notalar, Sapmýþ rotalar, Ýstikameti çýkmaz sokak Hatta tek gerçek Ölüm kadar. Kýrýk ya da kýrýlgan Kýrgýn alabildiðine; Sitem yüklü isyanlarýnda Adýmý haykýran Tüm zafiyetim ile Duraksadýðým.
Varsýl bir hüküm belki de Olsa da her bir kelam Alabildiðine nüktedan. Peyder pey tüketiyorum ömrü, Tükeniyorum günbegün. Anlatamadýðým hikâyem Varla yok arasý: Hikâyemin tek mimarý Ne mi saklý, demek Düþse de payýma. Tekile indirgendiðim Dünyamýn ilk ve son itirafý.
Tüm hikmeti aslýnda Edilgen zaaflarýmýn Eriþemediðim miracý varlýðýmýn. Son sözüme hasret üç beþ cümle Hatta tek namzet Acýmasýzlýðýn mizacý Kadar yeknesak Son nokta ya da son durak Varamayacaðýmý bile bile.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.