Umutlar çalýntý mý, söyle Ya da saklý iken yankýsý Hele ki devinirken zaman Sormak düþerken payýma Vakýf olamadýðým ne ise…
Tedirgin tüm lehçeler Ve tüm insanlýk: Yoldan çýkmýþ ne de olsa Adýna düzen denen israf Yüklü sancýsý insanoðlunun. Herkes el pençe divan birbirine Yýðýlý ne varsa yürekte Kokan, tüten yine de duymak istemediðim Acý yüklü her gün Koþullanmýþýz biteviye Sona gelmek bilmez garip hüzün.
Kýyýsýnda tümcelerin Çýkmýþ yoldan bir kez nefsi beþerin: Gýyabýnda ne söylesem de Gönül gözü ile bakmayý bilmedikten sonra Varsýn eþrafým vursun beni yerden yere.
Heyecaný biter mi döngünün Tüm muhalif týnýsý çýnlatýrken kulaðýmý Bir kelamý ile dostun Saf tutarým en önde.
Yankýsý, yýlgýsý Ölümün bedendeki katsayýsý: Ne çok kanca takýlý Zihnimin kývrýmlarýnda Belki de asmalýyým kendimi Tepedeki o zincire.
Kurallar yaðarken Hüzün çöreklenmiþ en derinde Aþk’ýn maðlup o yargýsý Kadar esefle kýnarken yüreði Vazgeçememenin bedeli belli ki Hayatýn tek gerçeði.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.