KIRMIZILI KADINLAR
KIRMIZILI KADINLAR
Olur mu hiç dediler kiralýk aþk olur mu
Sen varken ben baþka ne düþünebilirdim ki
odalardan odalara geçiþ arada bir de
panjur vardý ki bütün gün göz göze
Sonra baþka zamana diyemeyen Pazartesi
Soylu bir Cumartesinin saçlarýný tarayan annelerse
Bir ressamýn kara kalem resmi gibi dizilmiþlerdi sýraya
Ama nedense her yerde sendin kalbimin külkedisi
Gönlümün efendisine geceler sabýrsýz
Sabahlarý sema yapanlar günü aydýnlatmadan daha
Anladým ki seni anmaktan unutmaya vakit yoktu
Seyyahlýðýmýn kaçýncý günüydü saymadým da yoruldum
Çarpý koymuþtum giittiðin yollara iðneler saçmýþtým
Yol yoruldu sonunda ben yoruldum yürümekten
Kara sular yaylasýna bata çýka geçip gittim
Sonra baþka zamana diyemeyen Pazartesi ve
Çarþamba da kuyruk takýnca uçurtmasýna
Gök yoruldu gürlemekten güneþ türlü vaatlerde cilveli
odalardan odalara geçiþler henüz kapanmamýþken panjur aralýklarýndan
Serpilip büyüyen aþk’ý taþýyorlardý omuzlarýnda kýrmýzýlý kadýnlar
Yüksel Nimet Apel
15/Aðustos/2015/Cumartesi/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.