mevsim buzula çevirmiþ aðaran býyýk uçlarýmý
sen gülersin bir yerlerde, zýlgýtý düþer aðzýmýn kýyýsýna
küflenir kelimeler, kýrýlýr heveslerim
göç eder bütün yazýlmýþ þiirlerim
yüzüme sürgülü þehirlere
kör bir kuþun kanadýna kýstýrýlmýþ bir aþk bizimkisi
ne kadar beklesekte
ne yolu ne sonu belli
sadece göz altý izlerinde kalmýþ
uykusuz gecelerde
yaðmurlarýn sesinde
kör bir uçuþ bu
göðü tanýmayan, yere düþmekten korkan
aþk hiç bir yere tutunamamakmýþ
gözyaþlarýmýz gibi
þimdi Üç harfe sýðdýrýlmýþ
ve gamzelerde arta kalan gülüþler
geçmiþten gelen mutlu mektuplar gibi
ah alýn yazým
sev yanaðýmý biraz
üfle, gözlerimden yýldýzlý küller dökülsün
son göz yaþý son yaðmur
yaðmuru sevip
þemsiyeyle dolaþmak gibiydi sevdan yüreðimde
oysa suya batardý botlarým
kalbime kadar ýslanýrdým
seninleyken güzeldi ve asildi üþümek bile
sana koþmak isteyip geriye gitmek gibi
þöyle hýrkaný asar gibi gardroba, geçmiþini çýkarsan
tutunsak birbirimize ve yaralarýmýzý sarsak
gözlerine kavuþur muydu kuþlar?