ve gözlerinde intihar ettim kalbimi
ve gözlerinde intihar ettim kalbimi
haylaz bir çocuk gibi
korkuyordum tüm sessizliklerden o zamanlar
ve avazým çýktýðý kadar susuyordum
þehirler dolusu aramýza özlemler koydum
ben özledikçe, sevgim çoðaldý sana
sen çoðaldýkça, ben azaldým sana
ve gözlerinde intihar ettim tüm kalbimi
yastýðýmýn altýna gizlediðim resmine gözyaþým deðdi
yüzümden içtin ay ýþýðýnýn parlayan süretini
ve ben susuyorum içimden kan aðlayarak
sen gülümsüyorsun
ve buna kader diyorlar
ben kadere rest çektim
hükümsüzüm
bu þehrin topraklarýný karýþ karýþ gezdim
nasýrlandý ayaklarým
parmaklarým patladý
yarým kalmýþ bir þiir gibi ömrüm
ateþten sudan beslendim
yandým
ve gözlerinde intihar ettim tüm kalbimi
kendi infazýna astým sana olan müebbet sevdamý
yokluðuna bir sebep aramadým
sevdim seni sevgili
ben acemi çocuksu bir þiir ustasý
sen þiirin ta kendisiydin
sisler perdelenmiþti gökyüzünde
aðýt yakýyordu bulutlar
kim ölmüþtü
kimdi bu
ve gözlerinde intihar ettim tüm kalbimi
daha bir merhaba demeden yüreðime
yüreðimi kanlý bir hançerle deþtiler
rüzgarýn kasvetli sesinde yankýlanýyordu acýlarým
ve bu þehrin tek kapýsýydý sana açýlan
ve kirli bir þehir
ve kanlý bir yürek
ve ahmak bir özlem
ve tutsak bir sevda büyüttüm
acemi, çocuksu ve masumca
ibrahim dalkýlýç
30/07/2015
22:00 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.