Huzura Doğru

ikimizin arasýnda kýsacýk bir an
þimdiyi doldur diyor rüzgar
nereye kadar
gözünü kapattýðýnda son gördüðün þeydesin
arzulu çiçeklerin göðünden yere

birbirimizden ayrý toplandýk oysa
kaðný aðýrlýðýnda dindi yaralarýmýz
þu büyülü çalýlarda dinlensek
mýrýldansak ýþýðýn yüceliðine
gözlerimiz kapanýrken huzura doðru

rahatsýz edilmek istemiyorum
sönen yýldýz alçalan kapý
uzlaþý yorgunluðun kardeþi
bir diyalog sonrasý ölümü kabullenmek

sonra dik yatarýz baldýrlarý sulu þeftali
buda geçer güzel akþamlarýn sahili
topuk seslerini beyaz taþlara karýþtýran gece
yutar suskunluðunu katibin

zamansýzlýk hoyrat ve uzun
sakin suya taþ atar gibi dalgýn
kýrýldýkça kýrýlýr kalbim
sevgi yumak yumak umut
karanlýðýn zulasýnda saklanýr kuþlar

ve bir daha dans ederek dokunacak olsan
dalgalar hala çocuk akça bükülür kýyýlara
su verir yosunlu aðzýn eski dudaklarýma.









Sosyal Medyada Paylaşın: