KADERİME AĞLIYORUM ANNE
gökyüzünde beyaz bir güvercin süzülüyor semalara
gözlerim takýlý kaldý rüzgarla savrulan kanatlarýna
yeþil bir vadi üzerine býrakýlmýþ umut dolu yüregim
ben gülmeyi çoktan unutmuþum biliyormusun anne
hüzün bulutlarý kapladý gözlerimi kaderime aðlýyorum
þu yalan dünyada tutunacak tek bir dalým bile kalmadý
esir düþtü hayallerim zalimlerin yaþadýgý bataklýga
ne bir kalpte sevgi ne bir yürekte güven olamadým iþte
damarlarýmda kan yerine kin ve nefret geziniyor þimdi
derin sulara battý yaþama sevincim kaderime aðlýyorum
engin denizlerin ortasýnda kalmýþým çaresiz yapayanlýz
ateþe verdigim hayat sandalým ýsýtýyor düþlerimi
bir agacýn yapraklarýna yazýyorum gözyaþlarýmdan seni
kimselere diyemedim sana duydugum hislerimi fakirdim çünki
yoruldum yenildim ben bu hayata anne kaderime aðlýyorum
ne zaman birine aþýk oldugumu düþünsem susardým sadece
sanki büyük bir günah iþlemiþ gibi ürperirdi bedenim
sevmek bizimde hakkýmýz degilmiydi harammýydý yaþamak
hep hayata bir sýfýr yenik baþladýgým gelirdi aklýma
dillerim lal gözlerim kan bu gece kaderime aðlýyorum anne
sokaklar sessiz bulutlar dertli yaðmur telaþlý yaðýyor
avuçlarýmda duruyor hala isminin baþ harfi o bilmesede
baþýmda bir agrý belirdi þu sýralar hiçmi hiç dinmiyor
tabiblere sordum az bi ömrün kalmýþ dediler gülümsedim
1 sevda öyküsü son buluyor bu gece kaderime aðlýyorum anne
Erkan Sezgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.